PROGRAMMA

► A Portrait of Ga By Margaret Tait

UK, 1952, 16mm, 5’

courtesy Arsenal Berlin

A Portrait of Ga is an early experiment in portraiture from Margaret Tait. In filming her mother she asks the wider question of how much the camera can reveal of the person. Margaret Tait described this film as follows: 'My mother seemed a good subject for a portrait, (she was there), and I thought it offered a chance to do a sort of 'abstract film', in the sense that it didn't have what you might call 'the grammar of film'. It's mostly discontinuous shots linked just by subject, in one case by colour, only rarely by movement'.

► Fake Fruit Factory By Chick Strand

USA, 1986, 16mm, 22’

courtesy Canyon Cinema

While the title may suggest an industrial film tracing an assembly line process to market, Fake Fruit Factory is less interested in products than in the people who make them—the young Mexican women who create decorative papier-mâché fruit and vegetables for a small handicraft facility. The story is told almost entirely through close-ups. The women do things—knead plaster, tear paper, apply paint, hang ornaments to dry, prepare food, care for children, count bills. As they work, they gossip and complain about men. The camera follows their faces and hands and the things that they produce.

► Malapascua By Christina Stuhlberger

BE, 2017, 4K video, 26’

Malapascua is de naam van het Filipijnse eiland waar de moeder van filmmaker (én onze kersverse artiste associée!) Christina Stuhlberger vandaan komt. Toen haar moeder 20 jaar was, leerde ze een man kennen tijdens zijn vakantie op de Filipijnen. Hij kocht haar een vliegticket naar Europa en zij verhuisde naar Duitsland om met hem te trouwen.

Als kind van deze ouders groeide Christina op in de rijke en veilige omgeving van het Duitse platteland, omgeven door de cultuur van haar vader. De taal van haar moeder heeft ze nooit geleerd en ook haar wereld blijft één groot mysterie. Toch zou Christina die graag beter leren kennen en kunnen vatten.

In Malapascua reizen we met haar mee naar het prachtige tropische eiland in de zon, dat zich bevindt aan de andere kant van de wereld (gezien vanuit West-Europees standpunt). Zes weken lang bezocht ze het eiland, dat kleiner is dan het centrum van Brussel. Het is omgeven door witte stranden en lichtblauw water, er zijn geen straten of auto’s. Elke dag wandelt ze rond: als toerist én als dochter. Dagelijks filmde ze situaties, huizen, mensen: een stille poging om een verbinding te maken met het leven daar.