Is het u ook al opgevallen hoe weinig fietsers je ziet in onze hoofdstad? Tussen de ellenlange files die zich elke dag opnieuw vormen zijn ze moeilijk te vinden. Hoewel, gekleed in fluo hesjes en voorzien van bijhorende valhelmen, doen ze hun uiterste best om op te vallen. Het zijn tenslotte zwakke weggebruikers. In de meest dichtgeslibde stad van Europa doe je niet wat je wilt. Je moet er durf hebben als je er door wil fietsen. Niet toevallig staat het zo vaak stil in Brussel. Daarvoor zijn een reeks situaties verantwoordelijk. Er is ondermeer de ontbrekende communicatie tussen de Brusselse gemeenten, de gebrekkige infrastructuur van de binnenring, de historische groei van de stad, de grote hoeveelheid woon-werkverkeer, het openbaar vervoer… maar ook het geringe gebruik van fietsen. Dat is de afgelopen 10 jaar gestegen van 1 naar 4%. Een spectaculaire stijging.

De weinige ruimte voor het fietsverkeer wordt op een ontstellende manier door automobilisten ingenomen. Onder die omstandigheden zijn een aantal fietskoeriers dagelijks aan het werk, sommigen rijden er tot 180km per dag. In de stad en vooral in het centrum, halen ze de klassieke (auto)koeriers zonder enige moeite in – ze zijn gewoonweg sneller, dynamischer en zelfs voor grotere pakketten hebben ze een oplossing. De fietskoeriers vinden hun job vanzelfsprekend, noodzakelijk. Tot nu toe hadden zij en hun collega-fietsers een eenzaam bestaan.

Daarom werd deze documentaire gemaakt. Gedurende enkele zomermaanden filmden we trappende koeriers, duizenden auto’s, eenzame fietsers, spraakmakende interviews en Brusselse stadszichten. Deze documentaire wil een positieve impuls zijn, toont een kloppend hart of laat in het beste geval het begin van een verandering zien. Straatbeelden worden ondersteund door interviews met onder andere Danny Smagghe (Touring), Klaus Bondam (voormalig fietsburgemeester van Kopenhagen), Roel De Cleen (Fietserbond Brussel), Karl-Heinz Pohl (Pedal Bxl) en anderen.