We leven in een tijd waarin over de hele wereld massamoorden plaatsvinden, ongeziene en onvoorstelbare vormen van horror op talloze plaatsen van geweld. Dit zijn tijden van kapitalistische necropolitiek die bepaalt hoe lichamen moeten leven en sterven.
Ondertussen lijkt de westerse cultuur zich ongemakkelijk te voelen bij het spreken of denken over de dood. Toch is de aanwezigheid van de doden in het dagelijks leven voor veel mensen over de hele wereld heel reëel.
“De doden krijgen meer aanzien naarmate de tijd verstrijkt. Hun persoonlijkheid wordt intenser en wordt een geur. Ze dringen door in de gezichten van voorbijgangers en komen tevoorschijn uit bomen en restaurants in troosteloze, nieuwe vormen.” (Fanny Howe)
Dit kan gebeuren door verschijningen in dromen, plotselinge geuren, levendige herinneringen, gesprekken in ons hoofd of hart, en sensaties op de huid. We weten dat we niet alleen zijn.
Vultures Feast is een driedaags programma waarin we onze relatie met de doden onderzoeken, en we rouw niet langer als een individueel, privé moment bekijken. We verkennen de verbinding met de doden via feest en collectiviteit. Het is een viering in de geest van Día de los Muertos, waarin we de complexiteit van het feest verdiepen, waar collectieve boosheid, verdriet en plezier samenkomt. We zien onze relatie met de doden als een levendig en dagelijks proces en ervaren het in performances, workshops, lezingen, gesprekken en films.
Vultures Feast werd bedacht in samenwerking met Catalina Insignares, Carolina Mendonça en Elisa Liepsch.
bio
Carolina Mendonça is een choreograaf, performer en dramaturg. Ze behaalde een master in de Choreografie en Performance aan de Duitse Universiteit van Gießen en studeerde af in Performing Arts aan de Braziliaanse ECA (Escola de Comunicações e Artes). Haar meest recente voorstellingen zijn 'Zones of Resplendence' (2023), 'Sirens' (2021), 'Pulp-History as a Warm Wet Place' (2018), 'a useless land' (2018) in samenwerking met Catalina Insignares en 'We, the Undamaged others' (2017). Als dramaturge werkt ze onder andere samen met Carolina Bianchi, Marcelo Evelin, Marcela Santander en Dudu Quintanilha.
http://instagram.com/carolmendonca
Catalina Insignares is een Colombiaanse choreografe die in Brussel woont. Ze doet onderzoek naar hoe je met zintuiglijke en fictieve elementen kan communiceren met het onzichtbare. Haar werk omvat onder andere een dansduet van enkele weken ('us as a useless duet', 2015), een voorleessessie voor slapende lichamen ('useless land', 2017), en oefeningen die ons helpen voelen en begrijpen hoe we verbonden zijn met de doden ('landscapes of the dead', 2019; 'to know the vultures so well', 2022). Catalina gaat langdurige samenwerkingen aan voor choreografie, dramaturgie, lesgeven en voorstellingen, zoals onder andere met Else Tunemyr, Miriam Corretta Schulte, Caroline Creutzburg, Émilia GIudicelli, Zuzana Zabkova, Joana Tischkau, Tino Sehgal en Simone Truong.
