Binnen het domein van de urban studies is het bewegende lichaam een nauwelijks bestudeerd onderwerp (J. Dewey ; G. Bridge). Nochtans vormen de dagelijkse routines en de stadservaring zelf een rijke vindplaats voor onderzoek.

Incendie is een gevoelige, poëtische evocatie van “passie” in de oorspronkelijke betekenis van het woord met name ‘lijden’ maar er gaat ook een vitale intensiteit van uit. Een wolk van hemden gaat in vlammen op waarbij de hemden symbool staan voor de verheffing/verdwijning van lichamen. Zoals voor de meeste van haar werken is Frédérique Chauveaux niet geneigd om hier een strikte interpretatie voor aan te reiken want die zou volgens haar de suggestieve kracht die van haar werk uitgaat alleen maar beperken. De kunstenares nodigt haar publiek uit om zich over te geven aan vrije associaties...

De voorstelling is ontsproten aan een vraag die de choreografe zich steeds weer bleef stellen: “Welk deel van wie ik echt ben komt van mezelf en welk deel kreeg vorm door de normen van de maatschappij?"

Pulsation perpétuelle, machine à danser, rituel futuriste, frénésie techno. Marche infernale et burn out en vue!