De Moira zijn mensen die rouwen namens anderen, die het verlies verwerken door middel van een intieme vorm van arbeid. caner kijkt naar de Moira, de diensteneconomie, emotionele arbeid, migrantenarbeid en performatief werk om rouw als een fysieke ervaring te onderzoeken en verwerkt daarin hun eigen ervaringen als Duits-Turkse persoon en herinneringen aan het rituele afscheid van hun grootmoeder.

Hoe verhoudt deze emotionele arbeid zich met theater en de podiumkunsten? Hoe creëren we ruimtes voor rouw, en wie rouwt om wat? In de black box van het theater bevragen Juia, Élie en caner de traditionele ruimtelijke hiërarchieën in relatie tot het publiek. Zij (en wij) onderzoeken hoe de fysieke uitdrukking van verlies emotionele processen beïnvloedt en zichtbaar maakt. Rouw wordt hier gezien als een gezamenlijke transformatie, waarbij iedereen als actieve getuige betrokken is en de uitkomst open blijft.

over

caner teker is een survivor, ondersteuner en choreograaf. Hun performances verkennen thema's als parasitisme, transformatie en de creatie van autobiografische werelden. Door het manipuleren van ruimte, tijd en het lichaam, creëert hen beelden over persoonlijke ervaringen die verder gaan dan queerness en post-migrantenidentiteit.

https://www.instagram.com/canerteker__/