Dag van de Dans is zoals vanouds een bijzonder goed gevulde dag! In Beursschouwburg vullen we de dag met dansworkshops, een stevig video- en filmprogramma van Brusselse choreografen, een avondlijke dansvoorstelling en een goed dansfeest om de dag af te sluiten. Dans ze!

(un)usual Benjamin Vandewalle / MUS-E

Zegt de manier waarop je danst iets over wie je bent? Denk je na als je danst? Choreograaf Benjamin Vandewalle, filosoof Jan Knops en cineast Dieter Deswarte maakten samen met MUS-E Belgium de indrukwekkende korte documentaire (un)usual. In deze dansdocumentaire praten dertien kinderen van een basisschool in Sint-Jans-Molenbeek over dansen, denken, durven en vrijheid.

Ook te zien van Benjamin Vandewalle: Touche, finalmovements, 4x4 Birdwatching

Here After Ultima Vez/Wim Vandekeybus

Here After is een cinematografische adaptatie van Puur (2005), een dansvoorstelling van regisseur, choreograaf en filmmaker Wim Vandekeybus. De film is een combinatie van trashy maar bloedmooie Super8-beelden die het leven van een ondergrondse gemeenschap tonen (en als kortfilm in de voorstelling Puur te zien waren) en later opgenomen Super16-beelden. Here After vertelt - door middel van flashbacks - het verhaal van een geïsoleerde gemeenschap waar, onder impuls van een machtswellustige dictator, een kindermoord plaatsvindt.

Heroïne Kobalt Works/Arco Renz

Deze film is een cinematografische interpretatie van de gelijknamige choreografie van Arco Renz uit 2004. In Heroïne zien we een vrouwelijk droombeeld dat balanceert tussen het reële en het virtuele. Via de confrontatie tussen dansende lichamen en de parameters tijd en ruimte onderzoekt Renz het emotionele van de abstractie. Door het samengaan van dans, muziek en licht ontwikkelt Renz een andere tijdsbeleving: de tijd is niet langer een opeenvolging van gebeurtenissen, maar een uitgerekte actie die drijft op het uithoudingsvermogen van danseres Wen Chi Su.

Coke Kobalt Works/Arco Renz

Voor Coke trok de Duitse choreograag Arco Renz naar Manila. Hij dook er de dansstudio in met zeven Filippijnse performers van diverse achtergrond: dansers, acteurs, een dragqueen en enkele leden van de meidengroep ‘Sexbomb Girls’. Dit bijzonder sexy collectief uit Manila is de meest succesvolle Filippijnse popact aller tijden. Coke gaat over hoe het dagelijkse leven in Manila doordrongen is van dans: op tv, in bars en clubs, op het podium. Er wordt altijd en overal gedanst. Dans is het sleutelelement in een machtige entertainmentindustrie, die het publiek aanzet tot escapisme en consumptie.

Hundred Eighty Albert Quesada

Hundred Eighty bestaat uit een nauwkeurige en sobere dans voor de camera. Doordat de camera ondersteboven is gedraaid, stellen we automatisch in vraag wat we weten over zwaartekracht. Eenvoudige bewegingen veranderen onze manier van kijken. Deze video toont het verschil tussen “wat je ziet” en “wat je denkt te zien” door middel van een lichaam in beweging.

Rain Olivia Rochette & Gerard-Jan Claes

Filmmakers Olivia Rochette en Gerard-Jan Claes volgden het repetitieproces van de audities tot de première van Rain, een choreografie van Anne Teresa De Keersmaeker in het wereldvermaarde Ballet de l’Opéra national de Paris (2011). De documentaire focust op de wijze waarop De Keersmaeker en de Rosas-dansers de danstaal van de choreografe overbrengen aan de klassiek geschoolde balletdansers. De rigiditeit van het ballet maakt plaats voor een andere soort strengheid, namelijk het wiskundige stramien van Rain, waaronder evenwel een grote emotionele gelaagdheid schuilgaat. Een poëtische documentaire over het zoeken, kijken en twijfelen binnen de muren van de soms claustrofobische opera.

This door is too small (for a bear) Grace Ellen Barkey & Needcompany

Met This door is too small (for a bear) creëert Grace Ellen Barkey een eigen vormentaal die bijdraagt aan haar zoektocht 'how to free your mind', naar het ondoorgrondelijke van onze geest. Frank Zappa’s lijfspreuk “To me, absurdity is the only reality" is de rode draad doorheen haar nieuwe voorstelling die balanceert tussen het surrealistische en het psychedelische.

FOREVER Lemm&Barkey & Needcompany

Voor FOREVER liet Grace Ellen Barkey zich inspireren door ‘Der Abschied’ van Gustav Mahler, een lied dat hij schreef toen er bij hem een fatale hartziekte werd vastgesteld. Het lied, ook de orkestratie, wordt in alle intimiteit als een herinnering gezongen door Maarten Seghers, ondersteund door de dansers en de installatie. De partituur van Mahler's 'Der Abschied' is zichtbaar in de choreografie.