Toen zijn elektrische rijstkoker hem op een dag meldde dat zijn eten klaar was, werd Jaha Koo overvallen door een gevoel van eenzaamheid. Golibmuwon (고립무원). Deze Koreaanse term verwijst naar het gevoel van hopeloze eenzaamheid waarmee heel wat jonge Koreanen vandaag te kampen hebben. 

Twintig jaar geleden zat Zuid-Korea in een grote economische crisis, vergelijkbaar met wat we in 2008 in de Verenigde Staten en Zuid-Europa meemaakten. De crisis had een grote impact op de jonge generatie, onder wie ook de Zuid-Koreaanse kunstenaar Jaha Koo. Hij was getuige van de vele endemische problemen, waaronder de werkloosheid bij jongeren en de sociaaleconomische ongelijkheid. Een stijgend aantal zelfmoorden, isolement, acute sociale uitsluiting en een fixatie op het uiterlijk zijn maar een paar symptomen hiervan.

In bitterzoete en grappige dialogen nemen Jaha en zijn slimme rijstkokers u mee doorheen het Korea van de voorbije 20 jaar. Dit alles wordt mooi versmolten met persoonlijke ervaringen, politieke gebeurtenissen en overpeinzingen over geluk, economische crisissen en dood.