Een economie van verlies bevindt zich aan de rand van onze gebruikelijke productiestroom. Volgens de wet van de winst staat het maken van niet-producenten gelijk aan verlies - en dus aan schuld. De 'non-producers' zijn een collectief van verbannen makers dat stilstaat bij de manier waarop we waarde toekennen aan cultureel werk. De meerwaarde of surplus die zij creëren kan niet worden berekend. Het is een soort van onbewerkte uitgave die werkt via overdracht van kennis en praktijken. De tentoonstelling presenteert een nieuw hoofdstuk van dit project dat Chabanon sinds 2016 collectief heeft ontwikkeld. Via keramische sculpturen, installaties en film nodigt Chapter 4: Sold ons uit om een economie van de marges te verkennen.

De mokken van de tentoonstelling zijn te koop. Je kan de de host meer informatie vragen over de prijslijst. Betaling uitsluitend per kaart.

De verkoop van de Surplus serie geproduceerd voor ‘Chapter 3: Living in Reality’ in het Westfälischer Kunstverein in Münster, gaat verder in Beursschouwburg. Met elk nieuw hoofdstuk stapelen de onverkochte mokken zich verder op en worden zo een betaalmiddel op zich. Hun waarde volgt een eigen, exponentiële groeicurve. Het surplus leeft voort in de overblijfselen van een vorige editie.

OPENING EXPO OP VRIJDAG 23 APRIL, 14:00-21:30

OPENINGSUREN
van woensdag tot zaterdag
12:00 - 18:00

FINNISAGE OP ZA 4 SEPT 18:00 >> RONDLEIDING + NOCTURNE

BIO

Ève Chabanon (geboren in 1989, Poissy, Frankrijk) woont en werkt in Brussel. Zij studeerde in 2013 af aan de Haute École des Arts du Rhin (HEAR) in Straatsburg, waarna ze in 2014 een master in curating volgde aan de Sorbonne in Parijs. Daarna neemt ze deel aan de Open School East in Londen en Margate in 2016. Ze heeft verschillende residenties voltooid, waaronder in het Witte Huis in Dagenham in 2017, in het FRAC Grand Large in Duinkerke in 2018 en in Te Whare Hera in Wellington, Nieuw-Zeeland, waar ze in 2019 haar eerste solotentoonstelling Eating Each Other presenteerde. Ze ontving de Sciences Po Prijs voor Hedendaagse Kunst in 2018 voor haar project The Anti-Social Social Club: Episode One, The Chamber of the Dispossessed. Chabanons werk is in Frankrijk tentoongesteld als onderdeel van La Manutention, een performance programma in het Palais de Tokyo (2018), Parc Saint Léger (2016), en CAC Chanot, Clamart (2019). Andere hoofdstukken uit The surplus of the non-producer werden gepresenteerd in Lafayette Anticipations (2018), Bétonsalon - Centre d'art et de recherche, Parijs (2020) en Westfälischer Kunstverein, Münster (2020).

DE NON-PRODUCERS

Yara Al Najem (1990, Syrië) is een grafische kunstenaar die in 2012 afstudeerde in visuele communicatie aan de Damascus University. Ze begon haar posters en ontwerpen te delen via sociale media in 2011 tijdens de sociale opstand in Syrië. Haar werk was al te zien in de Al Carama Ela Ayn tentoonstelling in Jordanië in 2012, Aswat Sorya in Zwitserland in 2013, en Imago Mundi in Italië in 2015. Ze werkte voor InCoStrat van 2013 tot 2016, en voor Ark Group DMCC, van 2012 tot 2013.

Abou Dubaev begon te werken als schrijnwerker en beeldhouwer in de Tsjetsjeense Republiek op 17-jarige leeftijd, om vervolgens te specialiseren in pleister- en stucwerk. In de jaren 1980 begon hij als co-manager bij een bedrijf dat mallen maakt en, met de steun van La Fabrique nomade, bouwt hij nu zijn activiteiten uit als restaurateur, mallenmaker en beeldhouwer van architecturale details in museums, historische monumenten en voor ontwerpers.

Olivier Iturerere (1988, Burundi) is de oprichter van productiebedrijf ITULIVE Media & Communications. Hij heeft meerdere films geproduceerd en geregiseerd, waaronder Kilo 8, Welcome Home en The Springboard. Na zijn filmstudies aan het Fémis in 2016, gaf hij les aan het SAPPEJ centrum in Parijs, werkte als productiemanager voor Frans productiebedrijf billie ness en als productiedirecteur bij de vereniging Exilophone.

Nassima Shavaeva is een Oeigoer zangeres en danseres. Ze treed meestal op samen met haar echtegenoot Azamat Abdurakhmanov. De roots van het koppel liggen in Kazachstan en Oezbekistan. Het koppel heeft talloze optredens gegeven en de plaat Laïra als duo uitgebracht. Sinds Nassima Shavaeva in 2016 naar Frankrijk verhuisde, werkt ze aan de ontwikkeling van haar repertoire door samen te werken met verschillende muzikanten zoals Elie Maalouf of Wael Alkak.

Aram Ikram Taştekin (1988, Turks Koerdistan) is toneelschrijver en acteur. Hij studeerde theater en kunsttherapie en specialiseert zich nu in het geven van toneelles aan kinderen, naast zijn werk als theater-, film- en televisieacteur. In 2016 was hij directeur van culturele zaken voor de stad Lice (Turkije) voordat hij naar Frankrijk vluchtte, waar hij in 2017 politiek asiel kreeg. Hij vervolgde zijn studie aan de Paris 8 Universiteit en INALCO, en assisteerde Peter Brook en Marie-Hélène Estienne bij het toneelstuk Why. Sinds 2017 is hij lid van het. bureau van kunstenaars in ballingschap (l’atelier des artistes en exil).

Abdulmajeed Haydar (1960, Syrië) is een Palestijnse scenarioschrijver uit Syrië. Hij schreef scripts voor verschillende televisieseries, kortfilms en langspeelfilms. In 1987 organiseerde hij een avond voor literatuur en cinema in een Palestijns vluchtelingenkamp in Syrië, en schreef series gebaseerd op interactief theater. Die werden gezien als anti-regime en al snel gecensureerd en op de zwarte lijst gezet. Hij regisseerde TKHAREEF in het Nationaal Theater van Damascus (2000), werkte samen met Liwaa Yazji aan de documentaire Haunted (2014) en schreef La fenêtre (2018), dat werd opgevoerd in Parijs met de steun van het bureau van kunstenaars in ballingschap (l’atelier des artistes en exil).