Joshua Serafin is een multidisciplinaire artiest die dans, performance, beeldende kunst en choreografie combineert. Zijn werk stelt vragen over identiteit, transmigratie, queer politiek en representatie, verschillende staten-van-zijn en op welke manieren je een lichaam kan bewonen. Joshua Serafin is verder ook geïnteresseerd in de dualiteit tussen het fysieke en de representatie ervan. Die representatie brengt Serafin tot uiting via een alternatieve identiteit die hij creëerde met de naam ‘Void’.

Hij werd geboren in de Filipijnen en woont in Brussel. Hij heeft Theatre Arts gestudeerd aan de Philippine High School for the Arts, daarna hedendaagse dans aan de Hong Kong Academy for Performing Arts, en is recent afgestudeerd van P.A.R.T.S.. Op dit moment is hij bezig aan een masteropleiding in de beeldende kunst aan KASK Gent.

Hij werkte al samen met verschillende artiesten in Azië en Europa, zoals Arco Renz, Eisa Jocson, Manuel Pelmus, Bruno Isacović, Ming Wong, Adrian Wong, Choy Ka Fai, Leeroy New, Korakrit Arunanondchai, Anne Teresa de Keersmaeker etc. Zijn werk was al te zien bij Deltebre Dansa (Spanje), Queer Zagreb (Kroatië), Centre National de la Danse (Frankrijk), Wing Platform (Hong Kong) en Bouge B Festival in deSingel in Antwerpen.

Tijdens de residentie in Beursschouwburg voerden Josh en zijn team verder onderzoek voor de dansperformance “Miss”. Daarin neemt hij de visuele en performatieve codes van transgender schoonheidswedstrijden onder de loep, een wereld die in de Filipijnen een gevestigde waarde is en waar queerness elke vorm van hokjesdenken over vrouwelijkheid en fantasie aan diggelen blaast.

Van kleine underground wedstrijden tot grootschalige gay missverkiezingen en zowel in de grootstad als op het platteland zijn deze praalceremonies uitgegroeid tot een platform voor de LGBTQI-community om zich uit te drukken. Deelnemers showcasen er en hun talenten, skills, intelligentie en lichaam als een zogenaamd “acceptabele” vrouwelijke figuur – een belichaming van een generieke schoonheidsstandaard uit het Westen. Daarnaast zijn de schoonheidswedstrijden ook een platform voor economische vooruitgang. De schaduwkant van deze competities zit hem in de koloniale wortels van dit fenomeen, en in hoe gay/trans personen zich aan het publiek voorstellen als entertainment, als spektakel, als object. Het stuk onderzoekt de specifieke kwaliteiten, structuren, histories en esthetieken van Filipijnse gay schoonheidswedstrijden. Hoe verhouden deze zich tot de politieke dimensies van wereldwijde schoonheidsnormen? En wat leren ze ons over wat het betekent om een vrouw te zijn?

Photo © Lyse Ishimwe