Nurture presenteert een selectie films die beeldproductie in verband brengen met familiale verwikkelingen. In dit tweedaags programma worden gebaren van opvoeding en zorg gekoppeld aan daden van geweld en traumatische ervaringen.

Deze uiteenlopende verbeeldingen van huishoudelijke ruimte, met een specifieke focus op ouderschap, onderzoeken de verbondenheid van interne machtsverhoudingen met heftige emotionele banden. Hoe kunnen deze precaire relaties afgebeeld worden op film?

Alle films zijn ondertiteld in het Engels.

Trigger warning

Er zijn films in het dit programma die expliciet verwijzen naar traumatische ervaringen waaronder huiselijk geweld, zelfmoord, zelfmoordpoging, de dood van een kind en verslaving. Sommige films bevatten expliciete seksuele inhou

DAG 1 - WOENSDAG 13.10 20:30 

Hemlock Forest, Moyra Davey, 2016, 41’

De video's van Moyra Davey zijn doordrenkt van persoonlijke en literaire geschiedenis en onderzoeken dwang, creativiteit en het vrouwelijke. Hemlock Forest gebruikt een rigoreuze vormelijke strategie: Davey stapt heen en weer voor de camera in haar appartement, leest haar verhaal voor van haar iPhone en wisselt deze beelden af met oude foto’s en homevideo's om een visueel essay rond de monoloog op te bouwen. In de film schetst Davey de werelden van Karl Ove Knausgård en Chantal Akerman terwijl ze nadenkt over de implicaties van haar zoon die het huis verlaat en Akermans zelfdoding. 

The script, Akram Zaatari, 2018, 8'

The Script komt voort uit research naar online content die verband houdt met de Arabische wereld. Op YouTube ontdekte Zaatari met relatief neutrale zoektermen, zoals “vader en zoon”, een sub-genre van films die biddende vaders afbeelden. Hoewel ze door verschillende mannen uit verschillende regio's in het Midden-Oosten zijn gemaakt, zag Zaatari veelzeggende overeenkomsten in de inhoud waarin mannen worden afgebeeld die de plicht van de salah vervullen – het ritueel van vijf dagelijkse gebeden door praktiserende moslims – in een huishoudelijke omgeving. In The Script heeft Zaatari deze momenten gedistilleerd tot een gefilmde re-enactment die hulde brengt aan deze dubbele toewijding aan geloof en vaderschap.

A child dies, a child plays, a woman is born, a woman dies, a bird arrives, a bird flies off, Shireen Seno, 2020, 18’

Dit werk, initieel als installatie met zes kanalen tentoongesteld, bestaat uit een reeks studies van de vogeltrek van en naar de Filippijnen. Het werk houdt verband met een langspeelfilm die is geïnspireerd op de herinneringen aan de migratie van mijn vader naar de Verenigde Staten in het begin van de jaren 2000. Vogels, en met name eenden, zijn als rolmodellen voor mensen — ze vinden manieren om te overleven met verschillende middelen over gevarieerd terrein. In “A child dies” brengt Shireen Seno een mix van lokale vogels en trekvogels samen, die doorheen verschillende generaties van bewegend beeld trekken.

Growth record #1, Lisa Spilliaert 2014, 10’

Growth record #1 is de basis van een reeks jaarlijks geproduceerde video's die de groei van een baby tot volwassenheid gestaag documenteren aan de hand van fotografie en film.

Hard as Opal, Dani Leventhal ReStack and Jared Buckhiester, 2015, 29'

Hard As Opal volgt twee parallelle, meersoortige pogingen tot bevruchting – van een lesbisch koppel en van een paard. Een vlechtwerk van natuurlijke fenomenen, vervreemding en diep ontroerende intimiteit.

“De reis van een soldaat naar Syrië wordt bemoeilijkt wanneer hij per ongeluk een vriendin zwanger maakt. Ondertussen wordt een paardenfokker uit Ohio van huis weg gedreven door haar eigen verlangen om zwanger te worden. In Hard as Opal worden de grenzen tussen waarheid en fictie, feit en fantasie, ingetoomd en niet behandeld als vaste, scheidende markeringen, maar als kneedbare draden van narratief potentieel. Buckhiester en Leventhal treden op naast andere niet-acteurs, die gefilmd zijn in hun eigen uiteenlopende woon- en werkomgevingen. Het resultaat is een rijke opeenstapeling van verhalen die bijeengehouden worden door vragen over de aard van objectivering, eenzaamheid, en dissociatieve fantasie” —Brett Price

 

DAG 2 - DONDERDAG 14.10 20:30 

Hétpróba (Seven Trials), Dóra Maurer, 1982, 53' 

Seven Trials is een film die maar zelden wordt vertoond, van de Hongaarse neo-avant-garde kunstenaar Dóra Maurer. Het is een intiem portret van een operazangeres en haar vier kinderen, die samen grappige uitdagingen uitbeelden en tegelijk verborgen privé-tragedies onthullen voor de camera. De film werd voor dit programma gedigitaliseerd en vertaald door het Nationaal Hongaars Filmarchief. Dit event is de eerste screening van deze nieuw ondertitelde digitale kopie. 

Vivian’s Garden, Rosalind Nashashibi, 2017, 30’

Een documentaire over Vivian Suter en haar moeder die een dromerige blik werpt op hun artistieke, emotionele en economische leven, met hun uitgebreide huishouding: Maya dorpelingen als bewakers en huispersoneel, en een assortiment honden. De film biedt een tedere kijk op een moment van postkoloniale complexiteit.

Ook onderdeel van dit programma: Habits van Sirah Foighel Brutmann en Eitan Efrat (looped screening)

Georganiseerd door Sonja Simonyi, Sirah Foighel Brutmann en Eitan Efrat met de steun van Messidor, Satellite #6.
 

WIE?

Sonja Simonyi onderzoekt de geschiedenis van film en audiovisuele cultuur in Oost-Europa onder staatssocialisme en focust daarbij zowel op experimentele als op populaire cinema. Ze ontving haar doctoraat in filmstudies aan de New York University in 2015 en woont en werkt vandaag als onafhankelijk onderzoeker in Brussel. Haar werk is gepubliceerd in o.a. Film History, Studies in Eastern European Cinema en Third Text, en haar in samenwerking uitgegeven boek over Oost-Europese experimentele film komt eind 2021 uit bij Amsterdam University Press. Naast academische projecten organiseert ze filmprogramma’s voor diverse instituten en geeft les over onderzoeksmethoden in de theateropleiding van het Koninklijk Conservatorium in Antwerpen. 

Sirah Foighel Brutmann en Eitan Efrat (beiden °1983 in Tel Aviv) werken al jaren samen en maken audiovisueel werk. Ze wonen en werken in Brussel. Sirah en Eitans praktijk focust op de performatieve aspecten van bewegend beeld. In hun werk willen zij de ruimtelijke en durationele mogelijkheden van het lezen van beelden markeren – bewegend of stilstaand; de relaties tussen geschiedenis en kijken als toeschouwer; de temporaliteit van verhalen en geheugen en de materiële oppervlakken van beeldproductie. Hun werk werd al vertoond in duo-tentoonstellingen in Kunsthalle Basel (CH); Argos, Brussels (BE) en CAC Delme (FR); bij groepstentoonstellingen in Argos (BE); Museum für Kunst und Gewerbe, Hamburg (DE); Portikus, Frankfurt (DE); Jeu de Paume, Paris (FR); op filmfestivals zoals EMAF, Osnabrück (DE); Atonal, Berlin (DE); Doc Lisboa (PT); Oberhausen Film Festival (DE); Rotterdam Film Festival (NL); Images, Toronto (CA); en meer. Sirah en Eitan geven tegenwoordig les aan ERG, Brussel.