Britt Hatzius ontvangt een harde schijf van haar vader Thilo, gevuld met videoclips, gemaakt tijdens zijn driejarig verblijf als Duitse ontwikkelingsconsulent aan het Afghaans Ministerie voor Irrigatie, Watervoorzieningen en Milieu. Nadat hij de videofunctie op zijn compacte camera heeft ontdekt, begint hij zijn dagelijks leven te registreren: van zijn werkvergaderingen tot het rijden op zijn eenwieler in het park, waarbij hij alle veiligheidsvoorschriften voor ‘buitenlandse aanwezigheid’ in de wind slaat. Hatzius’ installatie verenigt deze beelden in een portret dat getuigt van de onschatbare waarde van de camera in het leven van de protagonist.