Heb jij dat ook? Dat je weleens moe wordt van al die meningen? Van zwart versus wit, van zus en zo. Met de opkomst van sociale media lijkt de tsunami van opinies ons te overspoelen. We worden stuurloos in een wereld van overvloed. Wat is waar en wat is onwaar, wie heeft het bij het rechte eind of wie bazelt maar wat? Ook de klassieke media gaan kopje onder. Het strijdtoneel heeft zich verlegd van realiteit naar perceptie. To be is to be perceived.
We zien ook een verschuiving van inhoud naar vorm. En zo komen we op het specialisatieterrein van de kunst terecht. Sinds eeuwen stellen kunstenaars zich de vraag hoe ze inhoud en vorm aan elkaar kunnen koppelen, hoe ze door manipulatie van de vorm de inhoud bepalen, sturen en veranderen. Kunstenaars doen ons kijken, stilstaan, vragen stellen. Ze maken ons bewust van onze kijkpatronen, vertellen ons dat alles van schoonheid ligt in the eye of the beholder.
Wat zie je echt, wat doet een medium met onze blik, wie of wat kleurt die blik? Het zijn slechts enkele vragen die ons door het programma You Ain’t Seen Nothin' Yet gidsen.
