I’m an eye, a mechanical eye; I the machine show you a world the way only I can see it.
Dit citaat uit 1923 van de Russische filmmaker Dziga Vertov is een ode aan de camera. Het verbindt de audiovisuele creaties die we tijdens You Ain’t Seen Nothin’ Yet in onze black box laten loopen. De camera - en in enkele gevallen ook de film- en fotostudio – is een zichtbare protagonist, dit toestel (of het nu een polaroid-, smartphone-, 16mm- of HDcamera is) neemt steeds een prominente plaats in en laat ons telkens slechts een deel van het verhaal zien. Wat zich voor (of achter en rond) de camera afspeelt is vaak zoveel meer dan wat uiteindelijk afgebeeld wordt op het beeldscherm. De kunstenaars uit dit programma spelen hiermee en maken ons bewust van de macht én het plezier van het kijken.
► Dinner’s on us.
Elke woensdag (om de 2 weken!) om 20:00 organiseren we een collectief kijk-moment. We nodigen een expert uit die de film inleidt en wij zorgen voor eten. Voeten onder tafel, blik op het scherm.
