De voorstelling is ontsproten aan een vraag die de choreografe zich steeds weer bleef stellen: “Welk deel van wie ik echt ben komt van mezelf en welk deel kreeg vorm door de normen van de maatschappij?"
"Hoe meer ik mij die vraag stelde, hoe meer het antwoord buiten bereik leek. Ik heb mij vervolgens verdiept in de “enfants sauvages”, die kinderen die de eerste jaren van hun leven opgroeiden zonder enig menselijk contact, die door dieren werden grootgebracht of opgesloten werden door misdadige ouders. Deze kinderen hadden zich volgens mij geheel ontwikkeld vanuit zichzelf. Ik vroeg me af hoe ze zouden bewegen, zich zouden gedragen. Doorheen deze filter slaagde ik erin aansluiting te vinden bij een stukje van mezelf dat nog intact was, en op een andere manier uitdrukking te geven aan de vraag”.
Aurora is opgedragen aan Genie, een meisje dat de eerste 13 jaar van haar leven opgesloten werd alvorens te worden bevrijd. Meytal Blanaru liet zich inspireren door de volstrekt andere lichamelijkheid die zij had ontwikkeld om tot een zeer persoonlijke bewegingstaal te komen.
17'
@ BEURSSCHOUWBURG