Tussen 1958 en 2002 werkte de Italiaanse avant-gardecomponist Luciano Berio aan Sequenza, een serie van virtuose stukken voor solo instrumenten. De derde compositie uit deze reeks, Sequenza III per voce femminile (1965-66), was gewijd aan de uibreiding van het bestaande vocabularium van wat toen werd gezien als de expressieve en technische beperkingen van de stem, de vrouwelijke stem om precies te zijn.

Met [A sequence III] stelt Mario Barrantes Espinoza een ruimte om de traditionele aanwijzingen van Berio te herdenken, over wie het werk mag uit te voeren en op welke manier. In deze ruimte stelt de figuur van de Drag Queen een alternatieve benadering voor op de gestandardiseerde academische lezing van de partituur, als een luchtige verschijning voor vragen over het belichamen, uitvoeren en zich vergissen van de partituur.

Decoratelier, Liverpoolstraat 24, 1080 Sint-Jans-Molenbeek

OPGELET: tijdens de voorstelling wordt het soms volledig donker en zeer luidruchtig