Een brandend lichaam zwerft hopeloos door de stad. Omdat het in de verkeerde straat belandt, net voor de wereld zoals we het kennen uit elkaar valt, verkruimelt en verdwijnt, lijkt het de catastrofe toevallig te hebben ontlopen. Het lichaam heeft geen geheugen, geen archief noch getuigenis. Het enige dat het zich herinnert is dat daarnet nog late herfst was. Nu is het lente, de velden zijn groen en vochtig. Tussen het verloren archief en een gemiste kans, reizen de assen van het lichaam op, als toegang en als overschot.