Lieve Beursschouwburgers,
De laatste tijd lijkt de rechte lijn tussen het begin en einde van een zin niet genoeg plaats te bieden. Te recht(s), te star, te vol, te heftig. Voor alles wat er gebeurt, voor alle gevoelens, voor alle broodnodige solidariteit, zelfs voor nuance, laat staan voor rust…
Kunnen we die rechte (tijd)lijnen ombuigen, opzij kijken naar elkaar en zijwaarts nadenken? Zijn verleden, heden en toekomst niet met elkaar verweven in een warrig web van virtuele en materiële realiteit(en)? Welke geschiedenissen herhalen zich steeds weer, in een (schijnbaar) oneindige loop?
Laten we samenkomen om die vicieuze cirkels te breken door andere geluiden te laten horen. Zoals de stem van Oona Libens’ spin. Of de internet-introspectieve muziek van Voice Actor. Of een familie-popalbum van de CasseCouille punkers. Of de geluidsopnames en verhalen die snakken naar bevrijding van Marah Haj Hussein. Of in onze cinema, dicht bij elkaar, waar Erika Balsom films verzamelde over feminisme(s) van vroeger, voor nu en morgen en altijd.
Niet alle tijd(lijn)en duren voor altijd.
Kom, we buigen ze samen om.
Nooit recht,
Your B.
