Voor deze en de andere deelnemende kunstenaars aan de tentoonstelling is het - al dan niet persoonlijk - falen het uitgangspunt én de handlanger in het artistieke creatieproces.

David Helbich (BE)

Kunstenaar David Hellbich vertrekt voor zijn installatie 'What people say' vanuit de ‘onmogelijkheid’ van het woord “Beursschouwburg” in een meertalige Brusselse context.

http://www.davidhelbich.blogspot.com

Gerard Herman (BE)

Gerard Herman heeft deze zomer een fietstocht ondernomen voor de kunst. Een odyssee van meer dan 4000 km waarbij hij alle Belgische kerkstraten trachtte te documenteren en die bij aanvang gedoemd was te mislukken. Herman was reeds 2 seizoenen geleden te gast in Beursschouwburg met zijn tragikomische schlager “Leven, wat brengt het leven” waarin hij de banale problemen van de mensheid bezong. In twee bordjes aan de gevel van Beursschouwburg neemt hij de faalangsten van zowel artiest als kunstencentrum, een geringe opkomst en een mager applaus, op de korrel. Tenslotte zien we een zelfportret van de kunstenaar als een flapperende vogel, een hedendaagse icarus die overmoedig naar de zon reikt.

http://www.gerardherman.be

Panamarenko (BE) & Gino de Dominicis (IT)

Panamarenko & Gino de Dominicis hadden de onmogelijke ambitie om te kunnen vliegen. In een vrt-reportage van 1971 zien we Panamarenko aan het werk voor de grote Sonsbeek buiten de perken tentoonstelling in Arnhem. In de weide van Jef Geys in Balen probeert Panamerenko tevergeefs zijn “Aeromodeller”, een soort zeppelin, de lucht in te krijgen om ermee naar Arnhem te vliegen. We hebben er het raden naar of Panamarenko’s tuigen echt kunnen vliegen, maar laat dat nu net deel zijn van de schoonheid en het mysterie van zijn werk.

Het is echter pijnlijk duidelijk dat Gino de Dominicis niet kan vliegen, getuige daarvan z’n stuntelige sprongen met wijdgespreide armen in de video “Tentativo di Volo / Attempting to fly” uit 1970. In de voice over drukt hij zijn wens uit dat misschien niet hijzelf, dan toch zijn zonen of nakomelingen erin slagen. Uit het andere werk dat van hem te zien is, Tentativo Di Far Formare Dei Quadrati Invece Che Dei Cerchi Intorno ad un Sasso Che Cade Nell'acqua / Attempt to Form Squares Instead of Circles Around a Stone that Falls in the Water, spreekt eenzelfde onverwoestbare geloof dat zo inherent verbonden is aan de kunstenaar: het geloof dat niets onmogelijk is.

http://www.panamarenko.be

Sara Manente (IT/BE)

Sara Manente presenteerde reeds in 2010 haar performance “Lawaai is Hawaai” in Beursschouwburg. In de onderzoeksfase probeert ze een hand naadloos in een hoek te passen. Een andere hand maakt ‘lawaai’ met behulp van een contactmicrofoon op een 78 toeren plaat. Een nutteloze actie die desalniettemin zijn nut bewijst.

http://cabra.weebly.com/sara-manente.html

Hedwig Houben (NL)

Hedwig Houben toont ons een videoregistratie van een workshop met kunststudenten. Houben’s subjecten lijken zich bezig te houden met het hopeloos kneden van een homp plasticine terwijl ze geïnterviewd worden over een eigen kunstwerk dat zijzelf als mislukt beschouwen. In de finale montage van de video laat Houben de klankband achterwege. Wat overblijft zijn de handen van de studenten die middels een (nerveuze) interactie met de plasticine omgaan met hun twijfels en onzekerheden.

© Hedwig Houben

http://www.hedwighouben.nl/

Bas Schevers (NL)

Bas Schevers werd in 2010 uitgenodigd voor een residentie in Zuid-Afrika en deed er in samenwerking met de andere kunstenaarsresidenten onderzoek naar hun (én zijn) individueel falen en de artistieke interpretaties ervan. Zo vroeg hij bv. aan alle deelnemers om hun ‘Curriculum Ruinae’ op te stellen, een cv gevuld met gemiste beurzen, mislukte tentoonstellingen en afgeblazen residenties. Schevers maakt voor ons een nieuwe versie van dit Curriculum Ruinae waarbij alle artiesten van I Fail Good om een bijdrage werden gevraagd.

Tenslotte is er de video Visiting Jan Huijben waarin Schevers een licht werpt op de unieke collectie objecten en werken van kunstenaar Jan Huijben, velen ervan half afgewerkt of niet functionerend. Een relaas van 12 stielen en 13 ongelukken.

http://www.basschevers.nl/

Feiko Beckers (NL)

Feiko Beckers, die tijdens de opening een live performance zal brengen, neemt in 2 korte video’s een loopje met de slapstick conventies. Zijn “Thirteen attempts to slip over a banana” en “An attempt to get struck on the head” komen uit een langere reeks van pogingen om ‘het ongeluk’ over zich te laten neerdalen. Gelukkig voor hem slaagt hij daar veelal niet in.

http://www.feikobeckers.com

Dmitry Paranyushkin (RU) & Diego Agulló(ES)

Dmitry & Diego zien we live aan het werk op de opening. Hun nieuwe, Brusselse versie van The Humping Pact wordt in een multi-screen installatie gepresenteerd. Hun vermenigvuldigde naakte lichamen tegen de achtergrond van welgekozen locaties drukken een verlangen uit om te geloven in het futiele, en het onmogelijke te verwezenlijken.

http://humpingpact.com/

Mannah Depauw & Cathy Weyders (BE)

Zij brengen op 7 en 8 november hun gelegenheidsproject La Wallifornie. Weyders is vooral werkzaam als beeldend kunstenares en producent van hybride, onmogelijke sculpturen. Ze maakt reddingsvesten die geen redding bieden of vlotten vervaardigt uit ijsblokken die je onverbiddelijk weer aan de golven overleveren. Voor I Fail Good produceerde ze een nieuwe sculptuur die de grenzen van het haalbare aftast.

http://www.cathyweyders.com/

Astrid Seme (AU)

Astrid Seme verdiepte zich in het fenomeen van de slapeloosheid. In haar audiowerk worden 88 slaapstoornissen door een rustige, diepe mannenstem gereciteerd. Zo wordt van de nood een deugd gemaakt en wordt de luisteraar tenslotte rustig in slaap gewiegd.

http://astridseme.com/