In Vakantie van de filmer brengt van der Keuken verschillend klank- en beeldmateriaal samen: herinneringen van een oud echtpaar, eigen vakantiebeelden, de saxofonist Ben Webster, gedichten en een portret van zijn grootvader die hem de wereld van de fotografie inleidde. Een constructie waarin verschillende ruimtes samenvloeien en die reflecteert over de spanning tussen film en fotografie, het stilstaan van de tijd en het bewegende beeld. Van der Keuken herwerkt en herformuleert, als een alchemist, zijn eigen esthetische principes en toont hoe die inhaken op zijn persoonlijke leefwereld.