U hoeft niet per sé naar de Biennale van Venetië om Yuri Ancarani aan het werk te zien, neem eenvoudigweg de metro naar Beursschouwburg. De filmkunstenaar maakt in de trilogie Human Machine het onzichtbare in onze maatschappij zichtbaar en slaagt erin om mensen met eerder onbekende beroepen in een heldhaftig daglicht te plaatsen. In elk van de drie documentaires focust Ancarani op de ontmoeting tussen mens en machine:

In het eerste deel verhuizen we naar de marmergroeven van de Italiaanse stad Carrara. In een onwerkelijk sciencefictionlandschap dirigeert een man – in oorverdovende stilte - een grijper in de richting van het marmer, dat op het punt staat in brokken uiteen te vallen.

Ancarani legt in deel twee nauwgezet alle handelingen vast van de bemanning van een diepzeeplatform; drie weken lang bivakkeren zes duikers afwisselend in de drukkamer van het platform Luna of zijn ze aan het werk op de bodem van de oceaan, al hun handelingen zijn aan strenge protocollen gebonden.

Het derde deel biedt een bijzondere blik op de wondere wereld van de moderne operatiekamer, waarin de patiënt nog slechts een bijrol lijkt te vervullen. De operatie wordt uitgevoerd door robotarmen met de chirurg achter een soort joystick. Een robot die een mens opereert is allang geen sciencefiction meer: het is zo echt, dat er een documentaire over gemaakt kan worden.