Deze tentoonstelling zoomt in op een weerbarstige samenkomst van stemmen en verbeeldt hun confabulaties. We horen roddels, geruchten die in tijd en ruimte circuleren. We bewegen ons door fictieve verhalen en patronen, stemmen die andere verhalen vorm geven, terwijl we het kader van onze spreekwoorden, onze verbeeldingen, onze mythen en onze herinneringen in vraag stellen. De grond beeft onder de menigte, en onthult scheuren waardoor getuigenissen vervormd worden, herinneringen verblind, mythen herschreven. Listening through the cracks is een uitnodiging om andere verhoudingen tot de tijd te bedenken, om de toekomst in het meervoud te bezweren, om je te storten in de ritmes van een verhaal in wording.

Ghita Skali, geboren in Casablanca, studeerde aan de Villa Arson in Nice (Frankrijk) en volgde post-doc programma’s aan de Académie des Beaux-Arts in Lyon in 2016 en aan De Ateliers in Amsterdam tussen 2018 en 2020. Ghita Skali's werk neemt als eerste impuls onderzoeken rond media-anekdotes die reeds vergeten of gewist zijn. Bijvoorbeeld: de bouw van een Eiffeltoren in Fez, Marokko, de gevangenneming van een spionage-eend in Caïro, een verdacht hartapparaat uitgevonden door koning Hassan II, de ezelstaarten van Rita McBride's beeld die door de inwoners van Mönchengladbach in Duitsland gestolen werden, of de bewering in 2014 van een Egyptische legergeneraal dat hij een wonderbaarlijke machine had uitgevonden om Aids te genezen. Deze intriges en anekdotes hebben slechts vluchtige sporen nagelaten, maar ze onthullen machtsverhoudingen die gebaseerd zijn op mythologieën, veronderstellingen en de reificatie van ficties. Naast een hoop geloofs- en gezagsstelsels mobiliseren ze vooral ironie. Ghita Skali ontleent de codes van straat interviews, conferenties, documentaires, rondleidingen of medische congressen. In haar benadering gaat het er minder om de waarachtigheid van de anekdote vast te stellen dan om alle mogelijke vertakkingen van dit verhaal in kaart te brengen, de tegenstrijdigheden en doodlopende wegen van de geruchten die het deden ontstaan. Haar projecten werden onlangs gepresenteerd in été 78 (Brussel), het Project Space Festival (Berlijn), de Beirut Art Fair, Triangle (Marseille), 18 (Marrakech), Cube Independent Art Space (Rabat), de Cairo Off Biënnale, het Stedelijk Museum (Amsterdam), de Fondazione Sandretto Re Rebaudengo (Turijn) en het Palais de Tokyo (Parijs).
https://www.ghitaskali.com
https://www.instagram.com/ghita_skali

Basma al-Sharif is een Palestijnse kunstenares die opgroeide tussen Frankrijk, de Verenigde Staten en de Gazastrook. Na haar praktijk nomadisch ontwikkeld te hebben, woont ze nu in Berlijn. Haar werk verkent de erfenis van het kolonialisme via een combinatie van film en installatie door middel van parodie, twijfel en hoop. Haar belangrijkste tentoonstellingen zijn o.a.: De Ruttenberg Contemporary Photography Series voor het Museum of the Art Institute of Chicago, Modern Mondays in het MOMA, CCA Glasgow, Whitney Biënnale, Rencontres d'Arles, Modules in het Palais de Tokyo, Here and Elsewhere in het New Museum, Al Riwaq Biënnale Palestina, Berlin Documentary Forum, Sharjah Biënnale, Videobrasil en Manifesta 8, en haar films namen deel aan internationale festivals in Locarno, Berlinale, Milan Film Festival, TIFF, BFI London Film Festival, NYFF, RIDM en Yamagata. Basma wordt vertegenwoordigd door Galerie Imane Farés in Parijs, en haar films worden door Video Data Bank en Arsenal verdeeld.
https://imanefares.com/artistes/basma-al-sharif

Golnesa Rezanezhad is beeldend kunstenares en onderzoekster die in Gent woont. Ze werkt met verschillende media, zoals tekenen, schilderen, fotografie en textiel. Via ambachten, die vooral door vrouwen worden beoefend, onderzoekt ze hun keuzes, hun dagelijkse handelingen en hun bezittingen. De laatste jaren heeft ze in Noord-Iran onderzoek gedaan met vrouwelijke wevers. Gezien het feit dat het weven van tapijten en vloerkleden in Iran lang de belangrijkste export van het land is geweest, vooral in de pre-olie-economie, is het begrijpen van de praktijk en de ideeën van vrouwelijke wevers voor haar een manier om verkeerde percepties van hen aan de kaak te stellen. Golnesa heeft haar onderzoek en artistieke praktijk gepresenteerd aan verschillende internationale academische en artistieke instituten, o.a. in Iran, de Verenigde Staten, België, het Verenigd Koninkrijk, Oostenrijk en Portugal.
https://cargocollective.com/golnesarezanezhad