Madame Matthieu is een legende voor Beursgangers van de late jaren zestig tot de late jaren tachtig. Zij regeerde over de toog in de foyer. Klein van postuur, groot van hart. Een moeder voor chansonniers en rockers, theatermakers en recensenten, kunstartiesten en andere Nuttelozen Van De Nacht. Op 1 september 1989 ging ze met pensioen. Op het afscheidsfeest brachten vele artiesten een hulde.

Twintig jaar in de Beurs gewerkt. Ja, dan maak je wat mee. Ik ben begonnen onder directeur Dries Wieme. Dora van der Groen en Alice Toen hebben daar toen nog gespeeld. Ik herinner mij Wachten op Godot, en schoolvoorstellingen ‘s morgens en ’s namiddags. Een stormloop naar boven van 200 jonge gasten, vang dat maar eens op! Zet ze maar eens op de juiste plaats! Maar dat ging vlot en vervolgens konden de technici aan de slag. Later. Kindervoorstellingen, ook op zondagnamiddag. In de week ‘s morgens én ‘s namiddags.
Wanneer er pauze was,een stormloop naar de bar. Honderden handjes voor snoepjes of een ijsje, dat hoorde natuurlijk bij een theaterbezoek. Die vrolijke en lachende gezichtjes zie ik nog voor mij.

Voor de acteurs en de actrices kwam ik ‘s morgens wat vroeger om hun een kopje koffie te maken voor het optreden, een frisdrankje erna. Tijdens de middag zorgde ik dat ze ook in de foyer hun broodje konden eten.
Er waren ook de muziekavonden. Dan werkte ik met hulp van studenten. Serge en Bert en Guy zeiden dikwijls voor de pauze ‘dat overleven we niet vandaag’, want op korte tijd moest ge iedereen kunnen bedienen. Een volle zaal! Met een glimlach lukte dat.

En nog later: tentoonstellingen en videokunst. Er was één kunstenaar die het tapijt in de foyer beschilderde. Ook stonden er op een avond vier varkentjes in de foyer. Ja, dat hoorde bij de tentoonstelling.

Wie het ook allemaal meegemaakt hebben zijn Rudi en Philip. Veel mooie herinneringen. De bar was nooit leeg, ‘we gaan een pintje drinken’, voor velen, jong of oud, was het een gezellig samenzijn. Ze kwamen met hun vreugde of verdriet. Aan wie vertelden ze het? Aan Madame Matthieu. Verschillende koppeltjes hebben hun liefde gevonden aan de bar, en dan soms een geheimpje: ‘ge zijt de enige die het weet’. Horen, zien en zwijgen.

Avonden die eindigden om 1 of 2 uur ‘s nachts, met mensen als Wim Van Gansbeke, of Roger Van de Voorde*, Oda (Van Neygen), onzen Dirk (Vercruysse), Lieven (Van den Broeck) en nog anderen...

Niks dan goede herinneringen.