© Anna van Kooij

Still Animals toont lichamen die ‘dier- en mensmachines’ produceren: door extreme tegendruk van twee dansers kan een derde danser quasi zwevend de looppatronen van verschillende dieren en mensen uitvoeren, zonder zich te verplaatsen in de ruimte. Tuur Marinus raakte dit bewegingsmateriaal al aan in zijn voorstelling Studium (2010), en gaat nu een stap verder met het onderzoeken van deze specifieke bewegingsvormen en hun compositorische weergave.

Deze voorstelling geeft de toeschouwers de kans om minutieus in te zoomen op lichamen die bewegingen uitvoeren, waarbij tegelijkertijd de specificiteit van elk lichaam als het generische aspect van het lichaam naar voren komt. Uit deze ‘magische’ dier- en mensconstructies spreekt zowel de traditionele ambitie van de kunstenaar om te vliegen, alsook de postmoderne deconstructie van deze droom. De toeschouwer moet dan ook zelf voortdurend kiezen tussen het plezier zwevende lichamen te zien, of juist de lachwekkendheid van het hele scènebeeld tot zich door te laten dringen.