Tijdens de allereerste focus I Fail Good openden Laura Kalauz & Martin Schick het seizoen met hun CMMN SNS PRJCT. Omdat we niet genoeg krijgen van dit duo zijn ze terug van weggeweest. Dit keer met een voorstelling waarin ze abstracte taalfilosofische vragen aan de kaak stellen en zo dé aloude taaldroom najagen, een taal waarin woord en ding ondubbelzinnig samenvallen.

Kalauz & Schick vertrekken van “het misverstand” als communicatiemiddel. Het duo vraagt zich af hoe misinterpretatie een bron van creativiteit kan zijn, van waaruit verschillende bekentismogelijkheden kunnen ontstaan.

Ze nemen een citaat van Ludwig Wittgenstein als uitgangspunt: "De grenzen van mijn taal zijn de grenzen van mijn wereld". De taalfilosoof introduceerde het “taalspel” (Wittgenstein gebruikte het spel om de grenzen van de taal af te tasten). Voor Kalauz & Schick zijn deze taalspelletjes een performatieve uitdaging, waarin woorden van hun betekenis ontdaan worden en ze gaan op zoek naar wat er zich achter of onder die betekenis bevindt. Ze komen zo uit bij het misverstand, dat op zijn beurt een nieuw soort betekenis genereert.