Antonia Baehr werkt al ongeveer 15 jaar als choreograaf en toch is Normal Dance haar eerste echte dansvoorstelling. 

Baehr nodigt haar vrienden Mirjam Junker en Pia Thilmann uit om samen met haar een stuk te maken. In tegenstelling tot Antonia Baehr kijken Junker en Thilmann niet vaak naar dans, toch zijn er heel wat andere zaken die hen binden, zoals bijvoorbeeld het feit dat geen van hun lichamen echt getraind is om de bewegingen of acties uit te voeren die bij dans komen kijken. Het lichaam van deze drie in Berlijn wonende dames kenmerkt zich door the embodiment of female masculinity: er is ‘serieus wat pak aan’, ze hebben stevige fundamenten, een sterke lichaamsbouw en blinken uit in bigness. 

Deze dansvoorstelling is geschreven op het letterlijke lijf, de morfologie en motoriek van de drie performers. De structuur van de voorstelling is dan weer gebaseerd op een tekst van Gertrude Stein uit de opera Four Saints in Three Acts, uit 1927. De muziek bestaat uit platen van enkel vrouwelijke, hedendaagse experimentele muzikanten, live aan elkaar gemixt door Djane CC Emperatriz.

De bewegende lichamen die je op scene ziet, verhouden zich tot elkaar in afstand en nabijheid. Samen vormen ze een landschap. Een samenstelling van geometrische vormen: lijnen, diagonalen, parallellen, kruisingen, driehoeken. Deze voorstelling gaat dan eventueel over dans als vorm van samenzijn en uit elkaar gaan, over een gemeenschap. Eén plus één, één plus twee, twee plus één, één plus één plus één, en zelden drie harmonisch allemaal samen. In elk geval: drie sterke individuen delen een beperkte ruimte. En jij? Jij bent uitgenodigd om rond de dansers - bijna op hun huid - te zitten en toe te kijken.

“You look ridiculous if you dance. You look ridiculous if you don't dance. So you might as well dance.” ― Gertrude Stein, Three Lives

Aftertalk op zaturdag 9 december

Na de voorstelling op zaterdag kan je het gesprek bijwonen tussen Tom Engels en Antonia Baehr. Stel al je vragen!