Gelijkgestemde zielen zoeken elkaar altijd (of nooit) op.
Tocki von Arnim en Bettina von Arnim wonen in hetzelfde huis. Ze spreken niet dezelfde taal, lijken niet op elkaar en toch zijn ze een twee-eenheid. In My Dog is My Piano schetst Antonia Baehr een akoestisch portret van de affiniteit tussen haar moeder en haar hond. In hoeverre kan hun huis gelezen worden als een partituur van samenleven tussen mens en dier? Welke taal ontstaat uit dit dagelijkse duet van gaan en komen?
Engels gesproken
Concept, ontwikkeling, performance: Antonia Baehr
Dramaturgische ondersteuning: Valérie Castan
Geluid: Fred Bigot, Angela Anderson
Lichtontwerp: Sylvie Garot, Georgia Ben-Brahim
Mastering geluid: Angela Anderson
Administratie: Alexandra Wellensiek
Productie: make up productions
Met de steun van: FAR° festival des arts vivants (Nyon)
Met dank aan: Bettina von Arnim, Tocki von Arnim, Donna J. Haraway, François Noudelmann,
Avital Ronell, Gertrude Stein, Villa Gillet/ Walls and Bridges NYC. Infinite Affinities – Chords and Discords
