Videoclips en hun regisseurs waren een nog jong medium toen de jaren ’90 begonnen. Aan het einde van dit decennium was de muziekvideo echter tot volle commerciële en artistieke wasdom gekomen. De rol die MTV daarin speelde, is niet te onderschatten. Het vermogen van de 24/7-muziekzender om een song en muzikant (denk aan Nirvana's Smells Like Teen Spirit of Britney Spears' ... Baby One More Time) tot een “hot and trending topic” te maken, was ongeëvenaard. Het betekende dat er tegen het einde van het millennium absurde niveau’s van zowel financiële als creative inzet in het produceren van een muziekvideo werd gestoken.

Veel regisseurs zagen het ook als een ideale vingeroefening voor het betere langspeelfilmwerk. Onder andere Michael Gondry (Eternal Sunshine of the Spotless Mind), Anton Corbijn (Control, A Most Wanted Man), Floria Sigismondi (The Runaways), Spike Jonze (Being John Malkovich, Her) en Jonathan Glazer (Under The Skin) maakten zo naam en faam met clips voor Björk, Daftpunk, Fatboy Slim, Marilyn Manson, Massive Attack, Radiohead en U2.