In het donker met de ogen toe wordt de grens tussen voelen en verbeelden opeens wel erg poreus.
geen gesproken taal
60 min.
In 'How Can One Know in Such Darkness?' nodigen performers een kleine groep toeschouwers uit om te gaan liggen en hun ogen te sluiten. De performers gebruiken verschillende materialen en objecten om contact te maken — geluid of tactiel — met de liggende lichamen. Met gesloten ogen ervaren toeschouwers dit contact zonder te weten wie aanraakt, wat aanraakt, hoe lang het aanraakt, wanneer de aanraking begint of eindigt. 'How Can One Know in Such Darkness?' is een collectieve compositie, die de poreusheid van het lichaam omarmt en het onderscheid laat vervagen tussen wat je voelt, wat je je inbeeldt, waar je aan herinnerd wordt, waar je aan denkt… Tussen slaap en waken verschijnen er andere soorten beelden uit deze liminale ruimte.
Door het voelen en verbeelden als een gelijktijdige activiteit te beschouwen, maakt 'How Can One Know in Such Darkness?' het mogelijk om te ervaren hoe het is om samen te voelen, in een situatie van collectieve compositie en luisteren die perceptieve illusie en de poreusheid van het lichaam omvat.
How Can One Know in Such Darkness' wordt uitgevoerd door Jean Philippe Derail, Thierry Grapotte, Catalina Insignares, Julie Laporte, Joris Laprade, Amandine Lesca, Myriam Lefkowitz, Amina Szecsödy en Yasmine Youcef.
Myriam Lefkowitz (1980, Frankrijk) woont en werkt in Parijs. Met een diploma geschiedenis van de Sorbonne universiteit op zak, vertrok ze naar New York om dans te studeren, voornamelijk bij choreografe-danseres Lisa Nelson. Sinds 2010 onderzoekt ze vragen over aandacht en perceptie, aan de hand van performatieve strategieën waarbij toeschouwers en performers elkaar rechtstreeks ontmoeten. Het werk van Myriam Lefkowitz werd al gepresenteerd door zwaargewichten als de Biennale van Venetië in 2013 en Lafayette Anticipations in 2018. In 2011 nam ze deel aan de master of experimentation in Art and Politics, opgericht door Bruno Latour aan Science Po Paris.
image | Jean Philippe Derail
