Voor Freeman is deze voorstelling een eerbetoon aan zijn vader, die worstelt met de ziekte van Parkinson. “Als ik hem zo ziek zie zitten/ als ik zie hoe ziek hij is, word ik me terdege bewust van de vergankelijkheid van onze relatie. De fragiele vader-zoonrelatie die van generatie op generatie wordt doorgegeven en in stand gehouden. Een eeuwenoude, zich telkens herhalende uitwisseling van uitdagingen, gewoontes, eigenschappen, talenten, moeilijkheden. Sommigen proberen deze cirkel te doorbreken, te ontkomen of te ontkennen."

Father & Sons - een stuk met een lach en een traan (!) - gaat evengoed over moeders en dochters, broers en zussen, echtgenoten en over familieleden die overleden zijn. We zien twee families openlijk over hun moeilijkheden spreken en eerlijk zeggen wat ze van elkaar vinden. Vuile geheimen en mooie waarheden worden opgegraven en prangende vragen op tafel gelegd.