Herinneringen van de inwoners van Teheran getransponeerd naar het stedelijke landschap van een bevreemdend Los Angeles.
Het is lente in Los Angeles, een aantal mensen vieren Noroez (Perzisch nieuwjaar) en halen herinneringen op aan Teheran. Ze spreken niet langer Engels, maar een Perzisch idioom. Neonlichten vullen de straten met psychedelische kleuren, de realiteit vervaagt, een hallucinatoire droom begint: zijn we in Los Angeles of in Teheran?
De Iraanse regisseur Arash Nassiri interviewde een 13-tal Iraniërs die naar Europa en Noord-Amerika geïmmigreerd zijn, maar die in de jaren zeventig nog in Teheran woonden. In die tijd werd de Iraanse stad sterk beïnvloed door de westerse cultuur: architecten uit Californië en Los Angeles kregen de opdracht om het urbane plan van Teheran te ontwikkelen. Sociologen beschrijven dit fenomeen als Teheran-Los Angeles. De fantasie van de westerse moderniteit eindigde abrupt na de revolutie en leeft nu alleen in de nagedachtenis van mensen die toen in Teheran woonden.
Nassiri laat de herinneringen over deze stad nog een laatste keer weerklinken in de straten van Los Angeles, voordat ze verdwijnen. Hij neemt ons mee op een trip langs de architecturale beweging die deze twee steden maakten. Terwijl we over boulevards van Los Angeles vliegen, getuigen migranten over het collectieve verhaal van de Iraanse hoofdstad.
FR, 2017, 21’, Persisch gesproken, Engels ondertiteld, start elke 30’.
